Daar zat ik dan. Op mijn slaapkamertje in mijn ouderlijk huis. Net geslaagd en aan het genieten van een welverdiende vakantie. Toch was er iets wat mij niet lekker zat. De middelbare school was voorbij en heel veel van mijn vrienden gingen niet studeren waar ik ging studeren.
Herkenbaar? Misschien wel, misschien niet. Dit is mijn verhaal. Je hoeft je niet helemaal te herkennen in wat ik schrijf. Er is alleen vast wel iets dat je herkent.
Daar zat ik dan, op mijn slaapkamer. Het gevoel is gemengd. Je voelt je blij en intens gelukkig omdat je eindelijk van die middelbare school af bent en je een opleiding mag gaan doen die ontzettend leuk lijkt.
Tegelijkertijd voel je je een beetje onzeker. Dat is een heel normaal gevoel. Je gaat per slot van rekening dan ook iets heel anders doen dan dat je de afgelopen jaren gewend was.
Weg is de beschermde sfeer van je oude school. Nieuw is de komende druk van het moeten presteren om naar je volgende jaar te mogen. Daar komt dan ook nog bij dat je dat in een volledig nieuwe omgeving moet doen. Met medestudenten die je van je leven nog niet gezien hebt en docenten die er vooral voor zichzelf zitten en niet voor jou.
Misschien hebben mijn ouders mij een beetje gek gemaakt met al deze vooruitzichten, maar als ik kijk naar mijn eerste collegejaar; dan klopt het eigenlijk wel.
Ik kom van een christelijke middelbare school. Ik leefde in een soort christelijke bubbel die na het halen van de examens ruw uiteenspatte op mijn nieuwe hogeschool.
Uit die bubbel komen is heel goed geweest. Toch is het lastig om je geloof dan vast te houden op een nieuwe plek, zonder bekende mensen om je heen die je kunnen ondersteunen.
Daarom werd ik lid. Bij Pro Deo. Daar vond ik wat ontbrak in het bovenstaande stuk. Leden die hetzelfde meemaken als jij. Misschien net iets anders, omdat zij een andere opleiding doen, zijn afgestudeerd of hebben moeten stoppen. Samen ondersteunen wij elkaar in wat er ook maar gebeurt.
Leden zijn er voor je als je moeite hebt met studeren of juist niet.
Leden zijn er als je zin hebt in koffie of thee tijdens studie- ontwijkend gedrag.
Leden zijn er om elkaar te ondersteunen in het geloof tijdens Bijbelstudies, thema- avonden of wat dan ook.
Leden zijn er om samen knettergekke dingen te doen tijdens activiteiten, (Huis)feesten, ontvoeringen (ja ja) of gewoon spontaan.
Ondertussen zijn we bijna vier jaar verder en heb ik nog geen moment spijt gehad van de keuze om lid te worden.
Als ik terugkijk op de jaren komt er altijd een glimlach op mijn gezicht.
Denk aan een Dies Natalis. Een galadiner waarin wij de verjaardag van de vereniging vieren. Denk je nu terug aan je eigen schoolgala? Vergeet dat. De Dies is zoveel mooier en beter. Dat moet je meemaken.
Je maakt zoveel dingen mee als je lid wordt, het is teveel om op te noemen. Je moet het meemaken.
Maak het mee. Word lid!